Hapşırık, omurgalı hayvanlarda solunum yoluna kaçan toz ve mikro parçacıkların vücuttan atılması için meydana gelen doğal bir refleks olayıdır. Omurgalıların en gelişmişi olan biz insanlarda da hapşırma refleksi sıklıkla görülür. Hatta hapşırığımızın hızı saatte 18 ila 120 kilometre hızı bulabilir.
Tek bir hapşırık ile aslında vücudumuzdaki on binlerce damlacığın vücut dışına atılmasını sağlayabiliyoruz. Hapşırma refleksi başta biz insanlarda olmak üzere balıklardan fillere, kedilerden köpeklere tüm omurgalı hayvanlarda görülen bir reflekstir.
Küçüklüğümüzden beri bizlere hapşırdığımızda ağzımızı bir mendil ile ya da kolumuzun içi ile kapatmamız öğretilmiştir. Çünkü tek bir hapşırığımız ile on binlerce damlacığı etrafa saçarız ve bu damlacıklar yüzünden metrelerce öteye bile birçok hastalığın yayılmasına neden olabiliriz.
Tüm bunların yanı sıra toplumun büyük bir kesiminde hapşırdığımızda kalp başta olmak üzere vücudumuzdaki organların çalışmasını durdurduğuna dair bir kanı vardır. Peki gerçekten hapşırdığımızda kalbimiz durur mu?
Tabi ki hayır! Hapşırdığımızda vücudumuzdaki kalp başta olmak üzere hiçbir organımız saniyelik dahi olsa çalışmasını durdurmaz.
